مصاحبه با عضو BCV فدراسیون بین المللی دیابت
ویدا آتشی
تفکر و اندیشه ی اولیه ی شما زمانی که متوجه شدید دیابت دارید چه بود؟
من در سن 11 سالگی مبتلا شدم. من به خاطر می آورم که مادرم گریه می کرد و با پدرم مخفیانه صحبت می کرد.من احساس گناه می کردم ، فکر می کردم که کار اشتباهی انجام داده ام و تقصیر من است که مادرم افسرده شده .
آیا هیچگاه تا قبل از بیماریتان در مورد آن چیزی شنیده بودید؟
بعنوان یک کودک ، تنها چیزی که درباره اش شنیده بودم این بود که افراد مسن بیشتر به دیابت مبتلا می شوند
بزرگترین چالشی که از زمان ابتلا یتان به دیابت با آن روبرو شدید چه بوده است؟ چطور شما برآن غلبه کرده اید؟
صادقانه بگویم ، من دوست جدیدم (دیابت) را سریع پذیرفتم ، تا الان نزدیک به 21 سال هست که با دیابتم دارم زندگی می کنم و من هرگز با چالش های بسیار جدی روبرو نشده ام، تنها چیزی که می توانم بگویم کنترل قند و نگه داشتن ای وان سی در سطح قابل قبول تنها چالش های روزانه من هستند.
آیا دیابت تاثیر مثبتی در زندگی شما داشته است؟
بله ، کاملا! آن از من یک دختر قهرمان در جامعه ای که زنان و دختران در محدودیت زیادی بسر می برند ساخته است . من هرگز سختی ها را بعنوان مانع غیر قابل عبور تصور نمی کنم و من این را مدیون دیابتم هستم.مهم تر ازهمه ، دیابتم موجب شده تا دوستانی ارزشمند را پیدا کنم. من دوستان زیادی دارم ، با سنین مختلف در شهر ها و شهرستان های مختلف که دیابت دارند. آنها یک بخش جدا نشدنی از دیابتم هستند.
شما فکر می کنید بزرگترین چالش در کشور تان چیست؟
دیابتی ها در ایران با چالش های بسیاری روبرو هستند ، دسترسی به خدمات ضروری درمان از اولین و مهم ترین آنها هست. وضعیت اکنون به دلیل موضوع بیمه بحرانی است ، بیماران ، تعداد محدودی انسولین می توانند دریافت کنند. من معتقدم که هر شخصی که با دیابت زندگی می کند بهتر هست به درمان و داروهای مورد نیازش مثل انسولین به آسانی دسترسی داشته باشد.
چرا تصمیم گرفتید به شبکه ی صداهای حلقه ی آبی (BCV) بپیوندید؟
بعنوان یک سفیر فعال دیابتی در انجمنی مردم نهاد (انجمن اطلاع رسانی دیابت گابریک) من مدام با کودکان و نوجوانان دیابتی و خانواده هایشان در ارتباط هستم. من می دانم آنان با چالش ها و مشکللات زیادی روبرو هستند بنابراین به شبکه ی صداهای حلقه ی آبی (BCV) پیوستم تا صدای آنان در مقایس جهانی باشم
منبع :
